Σε παλαιότερες εποχές όταν τα κτήρια ήταν πέτρινα, τα μεγάλα πάχη των πλευρικών τοίχων (άνω των 50 cm)  το σχήμα τους συνήθως (τετράγωνα, δίπατα),οι ξύλινες στέγες, τα φυσικά υλικά χώμα-καλάμι-φύκι, αλλά και τα κατασκευαστικά στοιχεία που επινόησε η διαίσθηση του Πρωτομάστορα, π.χ μικρά ανοίγματα και όχι από την μεριά του Βορρά, περιόριζαν έτσι σε μεγάλο βαθμό τις θερμικές απώλειες. Αργότερα όταν οι κατασκευές έγιναν ελαφρύτερες,την προστασία από τις θερμικές μεταβολές ανέλαβαν τα διάφορα τεχνητά συστήματα,όπως η κεντρική θέρμανση και ο κλιματισμός.

Την περίοδο εκείνη η κατανάλωση ενέργειας δεν αποτελούσε πρόβλημα,γιατί το πετρέλαιο ήταν φθηνό και όλοι πίστευαν ότι ήταν ανεξάντλητο! Και βέβαια όσο για το περιβάλλον κανένας δεν σκεπτόταν την επιβάρυνση από τη χρήση του.Όμως η περίοδος αυτή της ενεργειακής ευφορίας τελείωσε οριστικά και αμετάκλητα……